हे आपण कुठे ऊभे आहोत?

मी हो म्हणतो

तु नाहीतल्या जमेच्या बाजू तपासतो


हवा, हवी हवेत

श्वासात हवा अॅाक्सीजन

विचारेल कुणी

किती जगलास

हवा सांगेल,

… मी आहे अजूनही


तु हो बाजुला…



हवेत श्वास

वार्यात वादळ

वादळातपण श्वास

…

हवेसारखं अनंत

वादळासारखं प्रचंड

श्वासासारखं बहारदार

जगत रहायचं…

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

गहराई

दिलकी   गहराईयोंमे   कुदके   देख   जालिम मिट्टीसे   जान   बनाना   मुश्किल   है   अब   भी लोग   सामने   देखके   मुस्कुराते   हैं   कुछ   चेहरे मैं   अच्छा   हुं   बुरा   देखकर   भी   पहचानता   हुं कभी   तो   जमेगी   बात   सोचकर   चलता   रहा आधी   जिंदगी   चला ,  किस्से   आधे   भी   न   चले तुझे   पहेली   समझके   लोग   बुझते   रहे मैं   जवाब   तो   दे   दुं ,  तु   मुकर   जायेगी   चुपसे याद   दिला   मुझे   उम्र   कि ,  मै   अकेला   नही बयां   करने   के   लिऐ   तजुर्बे   कैसे   मिलते   है खुश   है   तु   किस   बातपे ,  सोचता   हैं   वो खुश   हैं   तु   इस   बातपे ,  वो   जानता   ही   नही मैं   भुल   बैठा   तुझे   अपनी   समझदारीसे समझ   जाने   के   कुछ   अपने   फायदे   भी   हैं दिल   दिमाग   की   गलती   जुबां   नही   मानती कहती   हैं   प्यार   हैं ,  हम   हमजुबां   तो   नही ?
Read more

ज्यांचं कुणीच नसते

उसळत जाणाऱ्या रक्ताला हिमोग्लोबिन आठवलं, आणि थोडा निवांत झाला इथेच तुझी आठवण दाटते हा सुद्धा एक हृदय विकार! खिसा रिकामा असला तरी प्रेम भरपूर करा असं सांगणाऱ्या भूमीत तू सोडून गेलीस, तेव्हा आधार कार्डही होतं माझं. आई वडिलांना वृद्धाश्रमचा रस्ता दाखवून ठेवलेला... पण मग तेही नाही गेले मित्र सारे पुण्याचे, पुणेरी पाट्यांनीच झोडायचे मूळचे तिथले नव्हते तरी. पैसा सर्वस्व आहे हे तुझं सांगणं पटलं होतं मला पण त्यासाठी कुणाला सोडून जावं लागत नाही हे कोण म्हणालं ते आठवत नाही, पण तू नसशील इतकं नक्की. असहिष्णुता प्रेमात असते? हे नेमकं कुणाला विचारु मी धर्माचा संबंध नसला तरी जातीशी लावतातच लोकं हे निमित्त झालं राजकारणाचं वेगळं झाल्याची सुद्धा पार्टी देणाऱ्या देशात तू न सांगता गेलीस. इतकंच काय ते दुःख मी माझं, सेलिब्रेट करतोय आणि फुंकर घालणारं कुणी आजू बाजूला नसताना थंडी सुरू झाली. ज्यांचं कुणीच नसते ते सुद्धा लगेच नाही मरत...!
Read more

गालिब

किससे   उम्मीद   रखी   तुने   गालिब माझी   गरज   खुदगरज   होत   जातेय अपनोंसे   मुस्कुरा ,  अपनोंपे   हंस   मत समजल्यावर   सर्व ,  राग   येतो   तुझा चांदनीयां   बिखेरके   तु   चल   तो   दीया सांग   घरी   कसा   जाऊ   खाली   हात ? उतर   मत ,  मंजिले   आगे   भी   मौजूद   हैं हे   मेल्यावर   कोण   कुणाला   सांगेल ? दिल   ए   नादान   तुझे   हुआ   क्या   है   उधारी   चुकवल्यावर   लोकं   विचारतात सियासतसे   सवाल   पुछ   कर   मैं   निकला मी   बरोबर   आहे ,  असं   ते   पण   म्हणतात किसी   आहमें   वो   यादसी   हैं   अब   भी   बाकि पडतोय   का   मी   मग   गजलच्या   भानगडीत छोड   सब   अधुरा ,  पुरा   हुआ   बुरा   कहेंगे   लोग जाऊद्या   म्हणतेस ,  सूर्य   ऊगवेल   ना   पुन्हा .  आख़िर   इस   दर्द   की   दवा   क्या   है ? अशा   प्रश्नांची   उत्तरं ,  देतं   कुणीतरी   जगात . 
Read more