kalpesh anand

नजरेआड थांबून गेलेलं एक स्वप्न पाण्याचे सपकारे मारून अंधुकशी कल्पना नाही देत कुणाला काही सांगायचंय... मला काही ऐकायचंय हे मात्र माझ्यापुरतं खरं नाही सांगत पण मी कुणाला नाही विचारत कुणाला मला ओळखून घे अशी सरमिसळ होत जाते गर्दीतून आपली आर पार लक्ष देऊ नये कुणी कुणास इतकी गर्दी... पहाटेचे डोळे उघडतात अजून हा एक आशावाद उशा पाशीच सोडून स्वप्नाला निजत ठेवतो ते कोण म्हणतं, स्वप्न पाहत नाही ती माणसं नाही नि जी स्वप्न पाहतात त्यांचं काही खरं नाही दर्द सारं पेल्यात पिऊन मोकळं होता येतं त्या जमान्यात ते पब मध्ये नशेच्या धुरासोबत उडून जाणारं स्वप्नासारखं उशाशी घुटमळत राहणारं पण झोप न येण्याचं कारण अजूनही नजरेआड थांबून ऐकेक रात्र धुरासारखं उडत जाणारं आयुष्य इतकं खर्ची होऊ दे की बघ, स्वप्न थांबतील...