kalpesh anand

कुणी  होकार दिलाय, तो काव्यात रमलाय. भंग स्वप्नांचा होतोय जागेपणी सहवास नसलेल्यांचा होतो नसतांनाही दुरावा...? मग होकाराचा शोधे संबंध कारण असेलच, पण हवंय का! निस्सीम प्रेम म्हणत कुणी जगत असेल जगात विवर जे शोधतात ते देतील भाड्यावर की  मलाच पाठवतील वर आकाशात... ती मोकळं झाल्याचं सांगते स्वतःला मनात तिच्या मनात अविरत भटकतो सुटका हवी क्षणभर  थांबला असता ढग वरती थेंब गालावरून तुझ्या  नदी, समुद्र नी ढगात आणि पुन्हा...

सुंदरता घर कुरकुरतय बिजागरात तेल ओत मी काडी लावतो विरोधी विचारांना भला मोठा अवरोध उफाळून येतो हिरोशिमा घरातून दिसतो. एका घरात राहून एक भक्कम भिंत हिमालयासारखी उभी मन मोहक, पण दुभंगलेली, हीन मनाची... तुला क्रूर म्हणायचंय का? तुझं दुःख अधिक गहिरं असेल मग! कोरोना महामारीत नष्ट व्हावेत ह्या जहाल विचारात तुला कुरूपता दिसत नाही? कुरूपता उरलेल्या लोकांत तुझी सुंदरता कुणास दिसेल?

नकोसं असं रोज सापडतच मोह!!! अनावर अमर खरा तोच मर्त्य!!!  तु सत्य झाकून ठेव उघड्यावर!!! अव्हेर जमतो सोयच आपलीशी कुणासाठी!!! द्वंद्व अविरत घिरट्या उदंड मनाकाशी!!! तिथे जेव्हा जाशील अनंत उरेल???